1e wereldoorlog
Vanaf ca. 2008 heb ik foto's verzameld van de terugtrekking van ca. 80.000 Duitse soldaten via de Maasbrug in Maaseik. Ook de 2e wereldoorlog en geschiedenis van de brug komen aan bod.
Deze foto's stonden op het Forum Eerste wereldoorlog en was al meer dan 750.000 keer bekeken. Helaas is deze pagina al geruime tijd uit de lucht. Gelukkig heb ik de pagina's bewaard en plaats hieronder de foto's van deze pagina en zal deze verder blijven aanvullen.
November 1918 terugtrekkende Duitse soldaten bij de Maasbrug in Maaseik (B)
Terugtrekkende Duisters 1918. Links Nederlands een schildwachthuisje met de Nederlandse vlag. Rechts een stapel ingeleverde Duitse wapens. De geroofde koeien genieten vrije doorgang
Terugtrekkende Duitse soldaten bij de grensovergang in Roosteren (L) met het douanekantoor op achtergrond. Ook Herr Hauptmann moet op weg naar de Heimat zijn wapens afleggen.
november 1918 bij de Maasbrug in Roosteren, Kolonel van de Grinten, commandant van Nederlands Limburg, zijn adjudant kapitein Lucardi, kapitein de Vere, commandant wielrijders, die ter plaatse belast was met de ontwapening van de Duitse soldaten. Rechts is nog een van de "kandelabers" van de Maasbrug zichtbaar
1918 Nederlandse en Duitse officieren samen met een vertegenwoordiger van de revolutionaire soldatenraad beraadslagen bij de Maasbrug. Links majoor Reitsema, garnizoenscommandant van Roermond
november 1918: De aftocht van de Kaiserliche Armee over de Maasbrug tussen Roosteren en Maaseik
Met allerlei vervoermiddelen verliet het eens zo trotse leger ons land. Hier een ossenwagen, bespannen met dieren die door de Duitsers als oorlogsbuit uit Servië werden meegebracht. Foto is gemaakt in Susteren of Roosteren
Links op de foto tussen de twee huizen was de grensovergang
Foto uit boek 1980: Roosteren wie het reilde en zeilde.
In diverse boeken en publicaties staan artikelen en foto's van het terugtrekkende Duitse leger in 1918 te Maaseik voordat ze de Maasbrug in Maaseik oversteken naar Roosteren
Piloten waren de heren Bueger en Smidt.
Het betrof een eenvoudig ongeval.
Vliegtuig is op een schuit en stoomsleepboot van een plaatselijk aannemer de Maas over gezet.
In Maaseik is het vliegtuig gedemonteerd en per stoomtram vervoerd naar Beverloo
Het kan zijn dat deze is gemaakt tijdens de terugtrekking van Duitse leger in 1918 via de Maasbrug bij Roosteren
Terugtrekkende Duitse leger op de Markt in Maaseik november 1918
Eerder heb ik een bericht geplaatst over een noodlanding op 12 augustus 1914 van een Belgisch vliegtuig in de weilanden van Roosteren (NL).
Om een voorstelling van het vliegtuig te krijgen heb ik wat speurwerk gedaan op het WWW.
Bij de aanvang van de 1e wereldoorlog had de Belgische luchtmacht de beschikking over 4 escadrilles Farman-Jero (merk vliegtuig).
Begin 1914 had de Belgische luchtmacht de beschikking over de volgende toestellen (ca.):
1913-1916: 22 stuks Farman-Jero type HF20.
1914: 1 stuks Farman-Jero HF21.
1914: ? stuks Farman-Jero MF22.
1913-1920: ? stuks Farman MF7.
1914-?: ? stuks Farman MF11.
1914-? 8 stuks Farman MF13.
1914-1915: 1 stuks Morane Saulnier type 1911.
1914-1916: 1 stuks Morane Saulnier H.
1918 oude Maasbrug Maaseik. Onderhandelingen tussen Nederlandse en Duitse militairen.
Op de foto zijn goed de aangebrachte versperringen te zien. Ook de oude constructie van de brug is mooi te zien.
Deze gebeurtenis werd gebruikt als aanleiding tot de 1e wereldoorlog.
In het tijdschrift "Limburg in Beeld" uit 1927-1928 heb ik nog een artikel uit Maaseik gevonden met foto's van een houwitser die de Duitsers tijdens de terugtocht in 1918 op de markt hadden achtergelaten
Duitsch Aviateur Geinterneerd
Krantenartikel gevonden uit 1916 over een geland Duits Fokker M8 vliegtuig in Roosteren (Bron: Koninklijke Bibliotheek.
Tekst van pagina
http://members.casema.nl/kw.jonker/Typen/F/Fokker%20M-8.htm
Historie
De Fokker M.8 is reeds voor de Eerste Wereldoorlog ontworpen als tweezits Artillerieverkenner en werd onder druk van de oorlogsdreiging praktisch vanaf de tekenplank besteld door het Duitse leger. De M-8 werd pas na het uitbreken van de oorlog in productie genomen. De eerste opdracht ging om ruim veertig toestellen. Aanvankelijk leverde dit nogal problemen op vanwege het gebrek aan productiecapaciteit.
De eerste M.8 werd in oktober 1914 overgedragen. In December waren, volgens officiële legergegevens tien toestellen oparationeel. In juni 1915 was dit aantal gestegen tot vijftien, maar rond die tijd werden de toestellen overgeheveld naar trainingseenheden, omdat ze niet meer voldeden voor gebruik aan het front. Tot in 1917 zijn de Fokkers M-8 gebruikt als trainers.
Omdat Fokker toch niet in staat was om aan de vraag te voldoen, werden bij Halberstadt Flugzeugwerk Gmbh. een serie M-8's in licentie gebouwd. Deze toestellen werden door de fabriek Halberstadt F.14 genoemd; het leger duidde ze aan als Halberstadt A.II. Deze toestellen werden echter niet gebouwd volgens de Fokkerconstructie van gelaste staalbuis, met linnen, maar in houten schaalconstructie. Verder waren geen windschermen aangebracht en was, als opstap, een uitsparing in de onder aan de zijkant van de romp aangebracht, terwijl de bij Fokker gebouwde toestellen een aan de romp gelaste rechthoekige beugel hadden.
De M-8 was een schouderdekker. In de rompzijden direct onder de vleugels waren uitsparingen met windschermen aangebracht. Vergeleken met de M-5L, die toen ook nog in productie was, was de M-8 een groter toestel, de spanwijdte en breedte van de vleugels was groter, de romp zo'n 40 % breder. De brandstoftank was tussen piloot en motor gesitueerd, een tweede reservetank was direct achter de cockpit aanwezig. Beiden waren ovaal van vorm (eigenlijk gebruikelijk in die tijd).
Een eis voor Duitse vliegtuigen uit die tijd, was dat die eenvoudige te demonteren moest zijn. Dit vanwege het feit dat de toestellen toen eigenlijk nooit naar de plaats van bestemming (het front) werden overgevlogen.
Technische gegevens
Afmetingen:
Lengte: 7.2 m
Spanwijdte: 9.82 m
Hoogte: 2.75 m
Vleugeloppervlak: 16 m2
Gewicht: 363 kg
Max. snelheid: 120 km/h
Vliegbereik: 400 km
Plafond: 3000 m
Motortype: Oberursel Ur-I 100 pk
Gebruik bij LVA.
Dit toestel, een Fokker A.I (M.8) A20/16, landde op 8 September 1916 bij Roosteren. Na reparatie werd het op 21September ingevlogen en in dienst gesteld met registratie LA-34. Op 22 febr. 1917 werd het overgenomen voor RM 10.000,- Al op 24 maart 1917 werd het op Soesterberg zwaar beschadigd door lt. Duinker. De vroegere Duitse registratie was S.20; het toestel was in gebruik bij de Fokker Vliegschool.
Onderstaand een voorbeeld van een Fokker M8
Nieuwe Tilburgsche Courant 30-11-1918
Bron: Koninklijke Bibliotheek
Foto's van terugtrekkende Duitse soldaten via Maaseik, Roosteren en Susteren
Bron: Koninklijke Bibliotheek
Foto's van terugtrekkende Duitse soldaten via Maaseik, Roosteren en Susteren
Stamped on back at Stuttgart, Germany
"Een Bezette Stad". Maaseik tijdens de Eerste Wereldoorlog 1914-1918 door Martin Boonen (152 bladzijden - prijs: 12,50 euro).
Deze grondig hernieuwde uitgave bevat een uniek exemplaar van een gekleurde kaart van de grensversperring met schakel- en telefoonposten: "Grenzzaum Karte".
Boekje verkrijgbaar bij Documentatiecentrum Maaseik.
Op de omslag van het boekje een foto van de terugtrekkende duitse troepen richting Maasbrug om dan via Roosteren, Dieteren en Susteren de duitse grens te bereiken.
September 2012
Vandaag plaatste de Belgische krant Het Belang van Limburg een artikel over de jarige Maasbrug tussen Roosteren en Maaseik. Het is vandaag precies 60 jaar geleden dat de huidige brug geopend is.
Uiteraard heb ik de krant van info voorzien.
Artikel is geschreven door Timmie van Diepen
Foto: Jeffrey Gaens
Uiteraard heb ik de krant van info voorzien.
Artikel is geschreven door Timmie van Diepen
Foto: Jeffrey Gaens
Mooi artikel over Roelof Snijder, een Beiler dienstplichtig soldaat in de 1e wereldoorlog.
Feldpost 1918 Maaseik
De Dodendraad, aan de grens te Kinrooi.
Zeer interessant boekwerk over de De Dodendraad die tijdens de 1e wereldoorlog tussen 1915 en 1918 aan de grens tussen België en Nederland werd aangebracht om België en het neutrale Nederland te scheiden. Ook op de Maasbrug tussen Roosteren en Maaseik was een draadversperring aangebracht. Volgens bijgevoegde kaarten moeten er in de nabijheid van de Maasbrug schakelhuisjes gestaan hebben waarmee de spanning van 2000 Volt op de draden kon worden in of uitgeschakeld. In het boekje ook enkele foto's van terugtrekkende Duitse soldaten in 1918.
Bron: Geschied en heemkundige kring Kinrooi.
Kaart gevonden met onderstaande tekst:
Carte proposee
MAASEIK-MAESEYCK-TRAIN-Feldbahn-CARTE PHOTO allemande-Guerre-14-18-1WK-BELGIEN-BELGIQUE-Militaria-
PORT: A (Ansichtskarten)
VOYEZ les DIFFERENTS ECHELONS suivant le PRIX-le nombre de CP et le PAYS)
NON VOYAGEE
FORMAT:14,2 cm x 8,9 cm
Het torentje in de verte is waarschijnlijk van de Kruisherenkerk in Maaseik, onderstaand een foto van de huidige situatie en het torentje van de Kruisherenkerk. Langs deze weg zijn de duitse troepen in 1918 huiswaarts gekeerd.
Over deze brug zijn in 1918 de Duitsers via Roosteren en Susteren huiswaarts gekeerd
Nieuw kaart gevonden van voor de 1e wereldoorlog. Kaart is verstuurd door soldaat die waarschijnlijk in Roosteren gestationeerd is geweest. Op de brug zijn ook duidelijk de versperringen te zien die toen al waren aangebracht. Ook wappert aan Nederlandse en Belgische zijde de vlag. Ook de draadversperring heb ik nog niet eerder op een foto gezien
Situatie van de dodendraad rondom Maaseik tijdens de 1e wereldoorlog
2014 artikel in dagblad De Limburger
Een van de carnavalisten heeft een helm op gekregen van een Duits militair tijdens terugtocht in 1918 via Maaseik, Roosteren en Susteren.
Vele helmen en andere attributen zijn zo in Susteren achtergebleven.
Bron: Heemklank, natuurvrienden Susteren
Krant 1916
Unieke foto van 1e wereldoorlog.
Duitse soldaten poseren aan Belgische zijde met op achtergrond de oude Maasbrug en grensovergang bij Roosteren.
Bij de pijl in het midden van de brug was toen een draadversperring aangebracht.
Achter op fotokaart is Duits geschreven
1915 Postkaart uit Maaseik met Duitse officieren
Duitse fotokaart met een groep militairen van de 3. Kompagnie Landsturm-Infanterie-Bataillon XI/13 Gera in België. De eenheid bevond zich in 1914 in Marbehan en vanaf april 1915 in Ste. Cécile.
In april 1916 verhuisde de compagnie naar Wardin bij Bastenaken en in januari 1917 naar Maaseik om de dodendraad te bewaken. In juni 1917 verhuisde de compagnie naar Thuin
In april 1916 verhuisde de compagnie naar Wardin bij Bastenaken en in januari 1917 naar Maaseik om de dodendraad te bewaken. In juni 1917 verhuisde de compagnie naar Thuin
Krant 1916
Krant 1917
Historie
De Fokker M.8 is reeds voor de Eerste Wereldoorlog ontworpen als tweezits Artillerie-verkenner en werd onder druk van de oorlogsdreiging praktisch vanaf de tekenplank besteld door het Duitse leger. De M-8 werd pas na het uitbreken van de oorlog in productie genomen. De eerste opdracht ging om ruim veertig toestellen. Aanvankelijk leverde dit nogal problemen op vanwege het gebrek aan productiecapaciteit.
De eerste M.8 werd in oktober 1914 overgedragen. In december waren, volgens officiële legergegevens tien toestellen operationeel. In juni 1915 was dit aantal gestegen tot vijftien, maar rond die tijd werden de toestellen overgeheveld naar trainingseenheden, omdat ze niet meer voldeden voor gebruik aan het front. Tot in 1917 zijn de Fokkers M-8 gebruikt als trainers.
Omdat Fokker toch niet in staat was om aan de vraag te voldoen, werden bij Halberstadt Flugzeugwerk Gmbh, een serie M-8's in licentie gebouwd. Deze toestellen werden door de fabriek Halberstadt F.14 genoemd; het leger duidde ze aan als Halberstadt A.II. Deze toestellen werden echter niet gebouwd volgens de Fokkerconstructie van gelaste staalbuis, met linnen, maar in houten schaalconstructie. Verder waren geen windschermen aangebracht en was, als opstap, een uitsparing in de onder aan de zijkant van de romp aangebracht, terwijl de bij Fokker gebouwde toestellen een aan de romp gelaste rechthoekige beugel hadden.
De M-8 was een schouderdekker. In de rompzijden direct onder de vleugels waren uitsparingen met windschermen aangebracht. Vergeleken met de M-5L, die toen ook nog in productie was, was de M-8 een groter toestel, de spanwijdte en breedte van de vleugels was groter, de romp zo'n 40 % breder. De brandstoftank was tussen piloot en motor gesitueerd, een tweede reservetank was direct achter de cockpit aanwezig. Beiden waren ovaal van vorm (eigenlijk gebruikelijk in die tijd).
Een eis voor Duitse vliegtuigen uit die tijd, was dat die eenvoudige te demonteren moest zijn. Dit vanwege het feit dat de toestellen toen eigenlijk nooit naar de plaats van bestemming (het front) werden overgevlogen.
De Fokker M.8 is reeds voor de Eerste Wereldoorlog ontworpen als tweezits Artillerie-verkenner en werd onder druk van de oorlogsdreiging praktisch vanaf de tekenplank besteld door het Duitse leger. De M-8 werd pas na het uitbreken van de oorlog in productie genomen. De eerste opdracht ging om ruim veertig toestellen. Aanvankelijk leverde dit nogal problemen op vanwege het gebrek aan productiecapaciteit.
De eerste M.8 werd in oktober 1914 overgedragen. In december waren, volgens officiële legergegevens tien toestellen operationeel. In juni 1915 was dit aantal gestegen tot vijftien, maar rond die tijd werden de toestellen overgeheveld naar trainingseenheden, omdat ze niet meer voldeden voor gebruik aan het front. Tot in 1917 zijn de Fokkers M-8 gebruikt als trainers.
Omdat Fokker toch niet in staat was om aan de vraag te voldoen, werden bij Halberstadt Flugzeugwerk Gmbh, een serie M-8's in licentie gebouwd. Deze toestellen werden door de fabriek Halberstadt F.14 genoemd; het leger duidde ze aan als Halberstadt A.II. Deze toestellen werden echter niet gebouwd volgens de Fokkerconstructie van gelaste staalbuis, met linnen, maar in houten schaalconstructie. Verder waren geen windschermen aangebracht en was, als opstap, een uitsparing in de onder aan de zijkant van de romp aangebracht, terwijl de bij Fokker gebouwde toestellen een aan de romp gelaste rechthoekige beugel hadden.
De M-8 was een schouderdekker. In de rompzijden direct onder de vleugels waren uitsparingen met windschermen aangebracht. Vergeleken met de M-5L, die toen ook nog in productie was, was de M-8 een groter toestel, de spanwijdte en breedte van de vleugels was groter, de romp zo'n 40 % breder. De brandstoftank was tussen piloot en motor gesitueerd, een tweede reservetank was direct achter de cockpit aanwezig. Beiden waren ovaal van vorm (eigenlijk gebruikelijk in die tijd).
Een eis voor Duitse vliegtuigen uit die tijd, was dat die eenvoudige te demonteren moest zijn. Dit vanwege het feit dat de toestellen toen eigenlijk nooit naar de plaats van bestemming (het front) werden overgevlogen.
Geen 1e wereldoorlog maar wel een unieke foto om te delen. Het betreft de door de Duitsers opgeblazen oude Maasbrug in de 2e wereldoorlog waarover 22 jaar eerder 80.000 Duitsers huiswaarts gingen via Roosteren en Susteren
2016. Vandaag 6 mei door het mooie land van Haspengouw gefietst naar het helmen monument in Halen en als eerste de helm gezocht die door Maaseik in het project is gemaakt
Geen 1e maar 2e wereldoorlog.
Historische foto's kunnen kopen via de Duitse e-bay.
Deze opnames had ik nog nooit eerder gezien.
Ca. 22 jaar eerder was over deze brug de terugtocht van ca. Duitse 80.000 soldaten via Roosteren en Susteren.
Op 10 mei 1940 slaagde de Belgische onderluitenant Vinck erin de helft van de Maasbrug te vernietigen. Het Nederlandse deel bleef intact.
De Duitse invallers hebben kort daarop herstellingen verricht.
In de winter van 1944 - 1945 is de brug volledig vernield door de Duitsers.
Mooi geschreven stukje geschiedenis uit Roosteren .........................................
2017. Geen Maasbrug maar wel een ander dorp aan de Maas maar dan iets zuidelijker.
De Pijn van de Grote Oorlog.
Krantenartikel in De Limburger
De Pijn van de Grote Oorlog.
Krantenartikel in De Limburger
November 1918, terugtrekkende Duitsers bij de Maasbrug in Roosteren met rechts het grenskantoor. Dit tafereel met fietsen heb ik nog niet eerder gezien
Ook deze foto met de volledige Maasbrug erop heb ik nog niet eerder gezien en wil deze graag delen
2018
In het kader van de herdenking van het einde van de Eerste Wereldoorlog dit jaar, wordt er in de Stad Maaseik, de gemeente Echt-Susteren en de gemeente Selfkant een gezamenlijk programma uitgewerkt.“De bedoeling is om in het weekeinde van 17 en 18 november de uittocht van de Duitse troepen in Maaseik na te bootsen en allerlei andere activiteiten te organiseren”, zo vertelt Schepen Myriam Giebens van de Stad Maaseik.
Maandag 12 maart werd de aftrap voor het project gegeven met de presentatie van een logo en het hijsen van de vlag op de Pater Sangersbrug.
De drie gemeenten hebben de handen in elkaar geslagen om in euregionaal verband samen op te trekken tijdens de herdenking.
“We spreken dezelfde taal en trekken al sinds 2003 samen op”, zo vult burgemeester Herbert Corsten van Selfkant aan.
Hoewel Nederland in de Eerste Wereldoorlog neutraal was, speelde de plaats Roosteren wel een belangrijke rol. “Er moest toestemming worden gegeven om het Duitse leger via ‘het smalste stukje Nederland’ terug te laten trekken”, aldus wethouder Peter Purstjens van de gemeente Echt-Susteren.
Achter de schermen wordt momenteel hard gewerkt om een programma rondom deze herdenking te realiseren. Er zullen onder andere in de drie gemeenten tentoonstellingen komen waarbij er beelden in het straatbeeld zullen komen. Daarnaast wordt er een herdenkingsweekeinde georganiseerd.
Op Facebook is men reeds actief om volgers op de hoogte te houden van de activiteiten die men gaat organiseren. Daarnaast zal de vlag aan de Pater Sangersbrug symbool staan voor de euregionale samenwerking.
Zie ook onderstaande link:
https://www.grenslandactueel.com/2018/03/13/aftrap-herdenking-eerste-wereldoorlog-op-de-pater-sangersbrug-video-en-fotos/
2018
Het is zover! Het programma voor het herdenkingsweekend is bekend!
Zaterdag 17 november 2018
12.00 - 14.00u Reenactment bivak geopend voor publiek
Locatie: Labaerdijk te Maaseik
14.30 - 16.00u Evenement “Reenactment WO I”
(Locatie: n.t.b.)
16.00 - 18.00u Reenactment bivak geopend voor publiek
Locatie: Labaerdijk te Maaseik
Zondag 18 november 2018
10.30-12.30u Evenement “Reenactment WO I” (Locatie: n.t.b.)
13.30-14.30u Schermutselingen op de Markt Maaseik
15.30u Stoet vanaf Bosstraat Maaseik richting brug
16.00u Officieel moment op Pater Sangersbrug met Europese hymne door samengesteld jeugdorkest
16:30u Aftocht Duitse troepen over Pater Sangers brug te Maaseik
19.00-21.00u Herdenkingsconcert* in woord, muziek en beeld
Locatie: Cultuurcentrum ‘Achterolmen’ te Maaseik
*Ticketverkoop gaat vanaf eind april van start.
(programma onder voorbehoud)
Zaterdag 17 november 2018
12.00 - 14.00u Reenactment bivak geopend voor publiek
Locatie: Labaerdijk te Maaseik
14.30 - 16.00u Evenement “Reenactment WO I”
(Locatie: n.t.b.)
16.00 - 18.00u Reenactment bivak geopend voor publiek
Locatie: Labaerdijk te Maaseik
Zondag 18 november 2018
10.30-12.30u Evenement “Reenactment WO I” (Locatie: n.t.b.)
13.30-14.30u Schermutselingen op de Markt Maaseik
15.30u Stoet vanaf Bosstraat Maaseik richting brug
16.00u Officieel moment op Pater Sangersbrug met Europese hymne door samengesteld jeugdorkest
16:30u Aftocht Duitse troepen over Pater Sangers brug te Maaseik
19.00-21.00u Herdenkingsconcert* in woord, muziek en beeld
Locatie: Cultuurcentrum ‘Achterolmen’ te Maaseik
*Ticketverkoop gaat vanaf eind april van start.
(programma onder voorbehoud)
Duitse bezetters voor het Stadhuis van Maaseik tijdens de 1e wereldoorlog
Bron FB pagina Herdenking einde wereldoorlog I
Oorlog “met vertraging” in Maaseik!
Op zaterdag 2 augustus 1914 eiste de Duitse keizer Wilhelm II van het neutrale België de vrije doortocht voor zijn troepen, maar toen België dit weigerde, trokken de Duitsers op maandag 4 augustus toch het land binnen.
In eerste instantie vreesde de Belgische regering dat de Duitse soldaten België via Nederland en de Maasbrug zouden binnenvallen en stationeerde er militairen met als opdracht de brug op te blazen bij de aankomst van de buitenlandse soldaten. Gelukkig voor het eveneens neutrale Nederland, maar ook voor Maaseik en de Maasbrug koos de Duitse legerleiding voor een andere strategie
De eerste oorlogsmaanden bleven relatief rustig in het Belgische Maasland. In Maaseik arriveerden de eerste Duitsers pas op 5 oktober 1914. 1700 soldaten werden ondergebracht in de kloosters van de Kruisheren en de Ursulinen, in de Blauwe zaal en in de Stadsfeestzaal op de Markt. Op 15 oktober kwamen nog eens 1300 soldaten uit Hannover aan. Zij kregen onderdak in de opgeëiste huizen van gevluchte Maaseikenaren. Onder hen bevond zich ook Herr von Rosen, de gevreesde Kreischef tot 7 augustus 1917.
(Bron: bezoekersgids tentoonstelling “Pijn en Heling in WOI” (Musea Maaseik, 2014)
(Foto ter beschikking gesteld door Werkgroep Documentatie Maaseik)
Oorlog “met vertraging” in Maaseik!
Op zaterdag 2 augustus 1914 eiste de Duitse keizer Wilhelm II van het neutrale België de vrije doortocht voor zijn troepen, maar toen België dit weigerde, trokken de Duitsers op maandag 4 augustus toch het land binnen.
In eerste instantie vreesde de Belgische regering dat de Duitse soldaten België via Nederland en de Maasbrug zouden binnenvallen en stationeerde er militairen met als opdracht de brug op te blazen bij de aankomst van de buitenlandse soldaten. Gelukkig voor het eveneens neutrale Nederland, maar ook voor Maaseik en de Maasbrug koos de Duitse legerleiding voor een andere strategie
De eerste oorlogsmaanden bleven relatief rustig in het Belgische Maasland. In Maaseik arriveerden de eerste Duitsers pas op 5 oktober 1914. 1700 soldaten werden ondergebracht in de kloosters van de Kruisheren en de Ursulinen, in de Blauwe zaal en in de Stadsfeestzaal op de Markt. Op 15 oktober kwamen nog eens 1300 soldaten uit Hannover aan. Zij kregen onderdak in de opgeëiste huizen van gevluchte Maaseikenaren. Onder hen bevond zich ook Herr von Rosen, de gevreesde Kreischef tot 7 augustus 1917.
(Bron: bezoekersgids tentoonstelling “Pijn en Heling in WOI” (Musea Maaseik, 2014)
(Foto ter beschikking gesteld door Werkgroep Documentatie Maaseik)
Uitvergroting van eerder geplaatste fot0
Uitvergroting van eerder geplaatste foto met rode kruis wagens. De oude lantaarns op de brug zijn op deze foto mooi zichtbaar.
Uitvergroting van eerder geplaatste foto met Nederlandse militairen op de brug
Uitvergroting van eerder geplaatste foto met Nederlandse militairen
Uitvergroting van eerder geplaatste foto met ingeleverde Duitse bajonetten
Uitvergroting van eerder geplaatste foto met inlevering van Duitse wapens
Uitvergroting van eerder geplaatste foto met Duitse officier in gesprek met Nederlandse militair
Onderhandelingen op de brug tussen Duitse en Nederlandse officieren
Uitvergroting van eerder geplaatste foto met Duitse en Nederlandse (?) officier, zie ook de sporen op de laarzen
Nederlands militair neemt wapen (Luger)in beslag van Duits officier
2018
Herdenking einde wereldoorlog I 17 en 18 november 2019 Maasbrug Roosteren / Maaseik
Optredens Schotse pipe band tijdens Herdenkingsweekend!
Tijdens het weekend van 17/18 november zal de Schotse pipeband Lowland Memorial Pipes & Drums diverse optredens verzorgen.
De band is gekleed in een exacte replica van het uniform welk door het Schotse Regiment The Black Watch is gedragen tijdens de Eerste Wereldoorlog.
In november 2017 heeft Lowland medewerking verleend aan de Memorial March te Ieper/Passchendaele
Optredens Schotse pipe band tijdens Herdenkingsweekend!
Tijdens het weekend van 17/18 november zal de Schotse pipeband Lowland Memorial Pipes & Drums diverse optredens verzorgen.
De band is gekleed in een exacte replica van het uniform welk door het Schotse Regiment The Black Watch is gedragen tijdens de Eerste Wereldoorlog.
In november 2017 heeft Lowland medewerking verleend aan de Memorial March te Ieper/Passchendaele
2018
Herdenking einde Wereldoorlog I
In een vorig verslag over het begin van de Eerste Wereldoorlog in Maaseik, stond dat het een hele tijd duurde, wel tot oktober 1914, vooraleer de eerste Duitse soldaten de stad bereikten.
Het moet een hele eigenaardige periode van bang afwachten geweest zijn, want natuurlijk wist iedereen dat België en Duitsland in staat van oorlog verkeerden.
De gemeentelijke overheden hadden in de dagen van 4 tot en met 8 augustus immers meerdere telegrammen ontvangen, die haar hierop voorbereidden.
Het eerste wat de burgemeester van generaal-majoor Deschepper, militair bevelhebber van Limburg, op 4 augustus ’s middags vernam, was dat Duitsland het Belgisch grondgebied tussen Aken (D) en Stavelot (B) had aangevallen.
Tegelijk kwam een tweede telegram waarvan de tekst op bevel van de minister van oorlog werd verspreid, namelijk dat België in staat van oorlog met Duitsland verkeerde, maar dat Franse en Britse troepen niet als vijanden moesten worden beschouwd.
Tegen de avond, tussen 18.00 en 19.00 uur, vorderde de minister van oorlog alle soorten schietwapens op, samen met de munitie, behalve de wapens van de burgerwacht.
In een ander telegram gaf de minister toestemming aan Franse piloten en vliegtuigen om op Belgisch grondgebied te opereren.
Op 5 augustus verbood de Limburgse gouverneur dat automobilisten en motorrijders de Belgische troepen op veldtocht zouden volgen. Dat zou immers het geheim der krijgsverrichtingen in gevaar brengen en hinderlijk zijn voor de nationale verdediging.
Op 7 augustus maakte de algemene krijgsauditeur bekend dat er al veel spionagedaden waren ontdekt en dat de daders voor de krijgsraad zouden moeten verschijnen.
De wet zou in al haar strengheid op hen worden toegepast.
Op 8 augustus informeerde de gouverneur dat Belgische en Franse vliegtuigen driekleurige kokardes met de kleuren van de nationale vlag op hun vleugels droegen.
Dezelfde dag vroeg de hoofdgeneesheer van het militair kamp van Leopoldsburg hoeveel bedden men ter beschikking had voor gewonden. Het antwoord luidde dat er plaats was voor 200 tot 225 personen. 25 bedden stonden bij de kruisheren, 75 bij de ursulinen, 30 bij de fraters, 30 bij de zusters van liefde en 60 in het patronaat.
(De tekst werd geschreven door de heer Bert Mersch, historicus-vrijwilliger van het oude archief van de stad Maaseik, waar ook de telegrammen worden bewaard)
In een vorig verslag over het begin van de Eerste Wereldoorlog in Maaseik, stond dat het een hele tijd duurde, wel tot oktober 1914, vooraleer de eerste Duitse soldaten de stad bereikten.
Het moet een hele eigenaardige periode van bang afwachten geweest zijn, want natuurlijk wist iedereen dat België en Duitsland in staat van oorlog verkeerden.
De gemeentelijke overheden hadden in de dagen van 4 tot en met 8 augustus immers meerdere telegrammen ontvangen, die haar hierop voorbereidden.
Het eerste wat de burgemeester van generaal-majoor Deschepper, militair bevelhebber van Limburg, op 4 augustus ’s middags vernam, was dat Duitsland het Belgisch grondgebied tussen Aken (D) en Stavelot (B) had aangevallen.
Tegelijk kwam een tweede telegram waarvan de tekst op bevel van de minister van oorlog werd verspreid, namelijk dat België in staat van oorlog met Duitsland verkeerde, maar dat Franse en Britse troepen niet als vijanden moesten worden beschouwd.
Tegen de avond, tussen 18.00 en 19.00 uur, vorderde de minister van oorlog alle soorten schietwapens op, samen met de munitie, behalve de wapens van de burgerwacht.
In een ander telegram gaf de minister toestemming aan Franse piloten en vliegtuigen om op Belgisch grondgebied te opereren.
Op 5 augustus verbood de Limburgse gouverneur dat automobilisten en motorrijders de Belgische troepen op veldtocht zouden volgen. Dat zou immers het geheim der krijgsverrichtingen in gevaar brengen en hinderlijk zijn voor de nationale verdediging.
Op 7 augustus maakte de algemene krijgsauditeur bekend dat er al veel spionagedaden waren ontdekt en dat de daders voor de krijgsraad zouden moeten verschijnen.
De wet zou in al haar strengheid op hen worden toegepast.
Op 8 augustus informeerde de gouverneur dat Belgische en Franse vliegtuigen driekleurige kokardes met de kleuren van de nationale vlag op hun vleugels droegen.
Dezelfde dag vroeg de hoofdgeneesheer van het militair kamp van Leopoldsburg hoeveel bedden men ter beschikking had voor gewonden. Het antwoord luidde dat er plaats was voor 200 tot 225 personen. 25 bedden stonden bij de kruisheren, 75 bij de ursulinen, 30 bij de fraters, 30 bij de zusters van liefde en 60 in het patronaat.
(De tekst werd geschreven door de heer Bert Mersch, historicus-vrijwilliger van het oude archief van de stad Maaseik, waar ook de telegrammen worden bewaard)
Krant De Limburger 2018
Oude fotokaart 7-1-1915, Huzaar te Maaseik, 1e wereldoorlog 1914-1918
Augustus 2018
Fototentoonstelling in kader van herdenking einde 1e wereldoorlog op de mooiste markt van België.
Met trots kunnen wij melden dat het demonstratieteam ‘De Rode Huzaren’ van de Nederlandse Vereniging voor Bereden Wapenvaardigheden ‘Saint Georges’ tijdens het herdenkingsweekend aanwezig zal zijn!
Tijdens dit weekend zullen zij diverse cavalerie-demonstraties geven.
De Rode Huzaren tonen waar de cavalerie het beste in is: snelheid, wendbaarheid en het vermogen om snel toe te slaan.
Met ‘hit and run’ tactieken worden vijandelijke posities snel uitgeschakeld en ontregeld.
Daarnaast worden diverse wapenvaardigheden te paard gedemonstreerd. Zo komen ‘museum-wapens’ tot leven en geven zij een mooi en historisch beeld van de waarden van paarden voor de krijgsmacht in de periode 1914-1918.
Kom kijken op 17 en 18 november en laat je verrassen door deze geweldige show! De exacte tijdstippen volgen nog.
******************************************************************************************************
Rote Husaren shows während Memorial Wochenende!
Mit Stolz verkündet die Veranstaltung, dass das Demo-Team “die Rote Husaren des Niederländischen Verbandes Saint Georges” am Memorial Wochenende eine Anzahl von Kavallerieshows dabieten wird! Die roten Husaren zeigen, wass die Kavallerie am besten kann: Geschwindigkeit, Agilität und die Fähigkeit, schnell zu zu schlagen. Mit "hit and run" Taktik werden feindliche Stellungen deaktiviert und zerstört. Darüber hinaus werden verschiedene Waffenfähigkeiten auf die Pferde unter Beweis gestellt. So werden "Museumwaffen" zum Leben erweckt und bieten daher ein schönes und historischen klingendes Bild der Zweck der Pferde für die Streitkräfte in den Jahren 1914-1918.
Lassen sie sich am 17-18 November überraschen von dieser einzigartigen Show. Die genauen Zeiten folgen
Paneel bij Gemeentehuis aan de markt
2018
Donderdag 11 oktober Thema-avond Wereldoorlog I
Op donderdag 11 oktober a.s. zal de heer Jos Henckens een lezing verzorgen over Wereldoorlog I.
Hoewel Nederland zijn neutraliteit wist te waarborgen, is “De Groote Oorlog” niet geheel onopgemerkt aan ons land voorbijgegaan.
Denk bijvoorbeeld aan de opvang van Belgische vluchtelingen.
Zeker is dat de terugtocht van het verslagen Duitse leger ook zijn sporen heeft achtergelaten.
Vanwege deze massale terugtocht kregen de Duitse manschappen toestemming om vanuit het Belgische Maaseik, via Roosteren, Dieteren, Susteren richting Duitse grens terug te gaan naar hun vaderland.
Alle militairen van soldaat tot officier werden op de Maasbrug tussen Maaseik en Roosteren ontwapend en mochten vervolgens hun weg vervolgen.
Een eindeloze stoet militairen trok dagenlang terug naar Duitsland.
Jos Henckens, afgestudeerd in de Moderne Geschiedenis aan de Universiteit Leuven schetst deze wereldoorlog en geeft ons in zijn referaat onder andere een kijkje in de bezette gebieden.
Daarnaast belicht hij specifiek het jaar 1918, met o.a. de terugtrekking van de Duitse troepen via Roosteren-Susteren-Nieuwstadt.
Datum: Donderdag 11 oktober 2018.
Locatie: Grote Zaal Orbis Vastrada te Susteren, Aanvang: 19.30 uur
Toegang: leden gratis / niet-leden vrijwillige bijdrage.
Op donderdag 11 oktober a.s. zal de heer Jos Henckens een lezing verzorgen over Wereldoorlog I.
Hoewel Nederland zijn neutraliteit wist te waarborgen, is “De Groote Oorlog” niet geheel onopgemerkt aan ons land voorbijgegaan.
Denk bijvoorbeeld aan de opvang van Belgische vluchtelingen.
Zeker is dat de terugtocht van het verslagen Duitse leger ook zijn sporen heeft achtergelaten.
Vanwege deze massale terugtocht kregen de Duitse manschappen toestemming om vanuit het Belgische Maaseik, via Roosteren, Dieteren, Susteren richting Duitse grens terug te gaan naar hun vaderland.
Alle militairen van soldaat tot officier werden op de Maasbrug tussen Maaseik en Roosteren ontwapend en mochten vervolgens hun weg vervolgen.
Een eindeloze stoet militairen trok dagenlang terug naar Duitsland.
Jos Henckens, afgestudeerd in de Moderne Geschiedenis aan de Universiteit Leuven schetst deze wereldoorlog en geeft ons in zijn referaat onder andere een kijkje in de bezette gebieden.
Daarnaast belicht hij specifiek het jaar 1918, met o.a. de terugtrekking van de Duitse troepen via Roosteren-Susteren-Nieuwstadt.
Datum: Donderdag 11 oktober 2018.
Locatie: Grote Zaal Orbis Vastrada te Susteren, Aanvang: 19.30 uur
Toegang: leden gratis / niet-leden vrijwillige bijdrage.
Behalve de panelen op de Markt zijn er in diverse winkeletalages affiches uit die periode te zien
In deze periode komen steeds meer gegevens en foto's boven water die ik graag met jullie deel.
Het leven van de Duitse soldaat in het bezette Maaseik van de Eerste Wereldoorlog was aanvankelijk “zorgeloos”.
Althans lijkt dit zo op deze foto’s.
Naarmate het einde van de oorlog naderde, lijkt dit echter te veranderen.
Deze foto’s komen uit de privécollectie van wijlen de heer Marcel Hendrickx. Scans ervan werden vriendelijk ter beschikking gesteld door zijn zoon, prof. dr. Constant Hendrickx
Althans lijkt dit zo op deze foto’s.
Naarmate het einde van de oorlog naderde, lijkt dit echter te veranderen.
Deze foto’s komen uit de privécollectie van wijlen de heer Marcel Hendrickx. Scans ervan werden vriendelijk ter beschikking gesteld door zijn zoon, prof. dr. Constant Hendrickx
Althans lijkt dit zo op deze foto’s.
Naarmate het einde van de oorlog naderde, lijkt dit echter te veranderen.
Deze foto’s komen uit de privécollectie van wijlen de heer Marcel Hendrickx. Scans ervan werden vriendelijk ter beschikking gesteld door zijn zoon, prof. dr. Constant Hendrickx
Althans lijkt dit zo op deze foto’s.
Naarmate het einde van de oorlog naderde, lijkt dit echter te veranderen.
Deze foto’s komen uit de privécollectie van wijlen de heer Marcel Hendrickx. Scans ervan werden vriendelijk
ter beschikking gesteld door zijn zoon, prof. dr. Constant Hendrickx
De Draad in de omgeving van Maaseik
De Draad in de omgeving van Maaseik
Zeer veel boeken en tijdschriften over 1e en 2e wereldoorlog waaronder privé collectie van familie Turlings uit Echt.
De boekenbeurs is nog tot 9 oktober elke dag van 10 tot 18 uur.
Ook een kleine tentoonstelling met diverse onderwerpen maakt een en ander een bezoek meer dan waard
De boekenbeurs is nog tot 9 oktober elke dag van 10 tot 18 uur.
Ook een kleine tentoonstelling met diverse onderwerpen maakt een en ander een bezoek meer dan waard
Thema avond 1e wereldoorlog
Grote zaal Orbis Zorgcentrum Vastrada te Susteren
Bij de vergrotingen die ik gemaakt heb spreken de gezichten boekdelen
Linksboven is de oude Maasbrug te zien.
Op de onderste foto de plek in de huidige situatie
Foto komt uit de privécollectie van wijlen de heer Marcel Hendrickx.
Scans ervan werden vriendelijk ter beschikking gesteld door zijn zoon, prof. dr. Constant Hendrickx
Geen eerste maar 2e wereldoorlog met terugtrekkende Duitse troepen in Maaseik en een volledig vernielde
Maasbrug die door Duitsers opgeblazen is, eerder in 1940 was het brugdeel aan de kant van Maaseik
opgeblazen door een Belgische luitenant.
Tot ca. 1952 heeft er een tijdelijke pontonbrug gelegen en in 19252 is de huidige brug geopend
2018 Susteren
nov. 2018
nov. 2018 veel aandacht in kranten over 1e wereldoorlog
2018
Aankondiging voor 11 november 2018
Een van de panelen zoals geplaatst in de kern van Susteren ter herdenking van 1e wereldoorlog met de terugtrekkende Duitse troepen door Susteren
10-11-2018
Maasbrug Roosteren Maaseik 11-11-2018 6.00u
When The Battle is Over
Zie onderstaande video
When The Battle is Over
Zie onderstaande video
Een van de panelen zoals geplaatst in de kern van Susteren ter herdenking van 1e wereldoorlog met een keukenwagen ten behoeve voor de vele Nederlandse soldaten die toen in Susteren waren gestationeerd
Paneel zoals geplaatst in de kern van Susteren ter herdenking van 1e wereldoorlog met terugtrekkende Duitse soldaten. De officier op het paard zal enige tijd later zijn pistool inleveren
Paneel zoals geplaatst in de kern van Susteren ter herdenking van 1e wereldoorlog.
Na het passeren van de brug moesten alle wapens, bajonetten en kanonnen worden ingeleverd
Na het passeren van de brug moesten alle wapens, bajonetten en kanonnen worden ingeleverd
Onderstaande foto's heb ik gemaakt van Re-enactment bij de Maasbrug in Maaseik ter gelegenheid einde 1e wereldoorlog. 18 November 1918 zijn 80.000 Duitse soldaten via da Maasbrug huiswaarts gekeerd.
nov. 2018 Kunstwerk ter herinnering aan einde 1e wereldoorlog geplaatst in Roosteren nabij de Maasbrug en afgelopen zondag onthuld
Kunstwerk zoals vorige week onthult.
Object is gemaakt door door technische scholen uit Maaseik en gemeente Echt Susteren.
De sloten zijn gemaakt door kinderen van diverse scholen uit Maaseik gemeente Echt Susteren en Duitsland
nov. 2018 uitleg zuil 1e wereldoorlog
https://youtu.be/IJq__jJPCQA
Aanvullende informatie gekregen over het onthulde kunstwerk bij de Maasbrug in Roosteren.
Uniek kunstproject met leerlingen uit de gemeente Selfkant, Maaseik en Echt-Susteren.
De herdenking van de beëindiging van de eerste wereldoorlog is in het weekend van 17 en 18 november groots gevierd.
Ter ere van deze herdenking hebben leerlingen uit de drie deelnemende gemeenten een gezamenlijk kunstwerk gemaakt.
Het thema van de herdenking was ‘van ontwapening naar ontwapenend’, verbroedering en wederzijds begrip (‘lest we forget’)
De Pater Sangersbrug heeft een grote rol gespeeld in de oorlog.
Op verschillende plaatsen in de wereld hangen mensen liefdesslotjes aan bruggen om hun liefde en verbondenheid aan elkaar te tonen.
Dit thema is uitgewerkt en heeft geresulteerd in een kunstwerk.
60 leerlingen uit de gemeente Selfkant, 60 uit de gemeente Maaseik en 60 uit de gemeente Echt-Susteren hebben symbolen van liefde en vrede op hangslotjes getekend.
Deze hangslotjes hangen in drie halve harten van cortenstaal.
De nagebootste prikkeldraad, refereert aan de dodendraad en de loopgraven van WO1.
Deelnemende scholen waren: Connect College, B.S. in ‘t Park, B.S Westzipfelschule Schalbruch, Astrid-Lindgren-Schule Süsterseel, Gesamtschule Gangelt, B.S. De Boomgaard Maaseik, B.S. GO! De Sprong Maaseik.
Het staalwerk is gemaakt door metaalbedrijf Pustjens uit Echt
Oude Markt in Susteren met Nederlandse militairen met zwaar geschut.
Jaartal niet bekend. Kan rond de 1e wereldoorlog zijn geweest.
juni 2019
Helaas heeft Photobucket door diverse foto's een merkteken geplaatst en aangegeven dat er 5 dollar per maand betaald moet worden omdat het maximum van het aantal geplaatste foto's bereikt is.Helaas wordt 10 jaar werk hierdoor beschadigd.
1951 Nieuwe brug nadat de oude in de 2e wereldoorlog is opgeblazen door terugtrekkende Duitse troepen.
Naast de brug de houten noodbrug
Augustus 2019
Dit jaar is het 75 jaar geleden dat 2e wereldoorlog is geëindigd.
In Maaseik mooie openlucht tentoonstelling met diverse foto's uit deze periode.
Op een van de foto's de noodbrug, timberbridge (houten brug).
Bij terugtrekking van de Duitse troepen is de oude brug volledig opgeblazen, over deze brug liepen 20 jaar
eerder ca. 80.000 Duisters via Roosteren en Susteren huiswaarts.
2e Wereldoorlog
Unieke beelden van 10 mei 1940 van de brug over het Julianakanaal in Roosteren en van de Maasbrug in Maaseik, deze film was voor mij lange tijd zoek echter weer gevonden op internet en gedownload.
Het betreft film van UFA tonwoche nr.506, 15-5-1940.
Op ca.10.20 zijn beelden van Roosteren te zien en op ca.10.20 van de Maasbrug in Maaseik.
LINK naar film:
https://archive.org/details/1940-05-15-UfA-Tonwoche-506_2
Brug aan Belgische zijde was opgeblazen door Belgische onderluitenant Vinck, het Nederlandse deel bleef intact.
22 jaar eerder na de 1e wereldoorlog zijn ca. 80.000 Duitse soldaten via deze brug huiswaarts gekeerd.
Terugtrekkende Duitse troepen rondom café 'Wachtzaal Trams' aan de Bospoort in Maaseik. Café 'Wachtzaal
Trams' was één van de cafés waar passagiers verzamelden voor de tramlijnen naar Leopoldsburg (1890),
Maastricht (1898), Kessenich (1900) en Weert (1910). Geheel rechts op de foto een identiek gebouw,
eveneens in gebruik als café.
Kort op het Honderddagenoffensief, dat eindigde met de wapenstilstand op 11 november 1918, start het
Duitse leger met de terugtocht. Een versnelde terugkeer naar Duitsland is één van de voorwaarden voor de
wapenstilstand. Een omvangrijke troepenmacht keert te voet terug door neutraal Nederland. Op donderdag
14 november 1918 bereikte het Duitse leger Maaseik. Hier trekken ze aan de grensovergang over de
Maasbrug. De kortste route over Nederland loopt via Roosteren door Susteren naar het Duitse Isenbruch.
Op zaterdag 28 november trekken de laatste Duitse troepen over de brug. Op negen dagen tijd zijn naar
schatting 100.000 Duitse troepen via deze route naar Duitsland getrokken.
1e wereldoorlog in Maaseik
Duitse troepen trekken door de Bleumerstraat richting Maasbrug.
"Aufziehen der wache".
Terugtrekkende Duitsers op de Bleumerstraat in Maaseik november 1918 onder toeziend oog van de Maaseikenaren, bron dcm
Feldpost 1e wereldoorlog Maaseik
Kerstmis 1916. Duitse militairen ingekwartierd bij de familie Verkissen. Bron dcm
nov. 2019
Deze maand is het 101 jaar geleden dat Duitse troepen (80.000 tot 100.000 soldaten) via Maaseik, Roosteren en Susteren huiswaarts keerden.
Ook in het Duitse Bundesarchiv zijn hier foto's van te vinden.
Onderstaande foto is gemaakt in november 2018 bij de Bospoort in Maaseik, vanuit de Bospoort ging het dan richting Markt en Maasbrug naar Roosteren.
Ook in het Duitse Bundesarchiv zijn hier foto's van te vinden.
Onderstaande foto is gemaakt in november 2018 bij de Bospoort in Maaseik, vanuit de Bospoort ging het dan richting Markt en Maasbrug naar Roosteren.
Duitse soldaten bij de familie Van Dinter in Maaseik tijdens de 1e wereldoorlog. Bron dcm
Dhr. Schulpen was landbouwer en schepen en woonde op een paar honderd meter afstand van de Maas en de Maasbrug aan de Maaseikerweg in Roosteren.
In het dagboek wordt melding gemaakt van de bouw van de oude Maasbrug in 1887.
Ook van het begin van de eerste wereldoorlog wordt vermeld.
Bovenstaand enkele fragmenten hierover.
Voor de geïnteresseerden een link naar het volledige dagboek.
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Geen 1e wereldoorlog maar wel een historische foto die ik graag wil delen!!
Foto 8 december 1887 Maasburg Roosteren Maaseik
Soms krijg je een e-mail die je totaal niet verwacht.
“Met interesse (als oud Maaseikenaar) heb ik je reeks over de Maasbrug in Maaseik bekeken.
Hiervan heb ik een groot formaat foto, gemaakt door Cockerill d.d. 08-12-1887.
Niemand heeft deze unieke foto ooit gezien.
Je mag ze altijd bij mij thuis in komen zien”
Deze e-mail wekte direct mijn interesse en de volgende dag ben ik meteen gaan kijken. Na het zien van de foto werd mijn enthousiasme alleen maar groter. Het beeld geeft een geweldig tafereel weer met veel herkenningspunten zoals de Kerktoren van Maaseik, de bogen en de pijlers in de Maas. Ook de ingenieur, chef directeur, ingenieur principal, conducteur (met de namen rechtsonder op de foto) en de bouwers staan op de foto.
De foto heeft waarschijnlijk lange tijd in Vila Labaer (vroeger een schippersherberg) gehangen waar een van de bouwheren gedurende langere tijd heeft verbleven tijdens de bouw van de brug.
De reeds vergeelde foto is door een fotograaf professioneel bewerkt en dit heeft geresulteerd in een prachtige nieuwe foto waarop de diverse details nog beter te zien zijn.
Met toestemming van de eigenaar wil ik deze foto graag met jullie delen.
december 2019
Foto 8 december 1887 Maasburg Roosteren Maaseik
Soms krijg je een e-mail die je totaal niet verwacht.
“Met interesse (als oud Maaseikenaar) heb ik je reeks over de Maasbrug in Maaseik bekeken.
Hiervan heb ik een groot formaat foto, gemaakt door Cockerill d.d. 08-12-1887.
Niemand heeft deze unieke foto ooit gezien.
Je mag ze altijd bij mij thuis in komen zien”
Deze e-mail wekte direct mijn interesse en de volgende dag ben ik meteen gaan kijken. Na het zien van de foto werd mijn enthousiasme alleen maar groter. Het beeld geeft een geweldig tafereel weer met veel herkenningspunten zoals de Kerktoren van Maaseik, de bogen en de pijlers in de Maas. Ook de ingenieur, chef directeur, ingenieur principal, conducteur (met de namen rechtsonder op de foto) en de bouwers staan op de foto.
De foto heeft waarschijnlijk lange tijd in Vila Labaer (vroeger een schippersherberg) gehangen waar een van de bouwheren gedurende langere tijd heeft verbleven tijdens de bouw van de brug.
De reeds vergeelde foto is door een fotograaf professioneel bewerkt en dit heeft geresulteerd in een prachtige nieuwe foto waarop de diverse details nog beter te zien zijn.
Met toestemming van de eigenaar wil ik deze foto graag met jullie delen.
15 maart 1915 - Zij vertrokken naar het front in Mei en juni 1915
Vlnr: Leo Koolen (Hepperstraat), Charles Vandereyken (Kerkplein), Henry Geelen (Bospoort), Jaak Reulens (Bleumerstraat), Hubert Vancleef (Lekkerstraat)
bron dcm
Maaseik. Ook tijdens de 1 wereldoorlog ging deze handel door en hiervan een bericht gevonden in "Het Volk"
d.d. 12-11-1915.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------
Geen 1e wereldoorlog maar wel een historische foto uit 1887.
Over deze brug zullen 30 jaar later 80 á 100.000 Duitsers huiswaarts keren.
Toeval………….
Fhotographie 9 AOUT 1887 Maasbrug Maaseik
Een tweede e-mail die ik zeker niet verwachtte.
“………………………nu komt er van alles boven water……………………”
Half december 2019 duiken er twee foto’s op.
Een van de foto’s is al bekend en is aanwezig in het archief van het documentatiecentrum van Maaseik echter niet in de kwaliteit zoals deze foto.
Het is weer een geweldige opname gemaakt op 9 augustus 1887 met vele details zoals de natuursteen die is opgeslagen in de weilanden van Roosteren, ook de diversiteit aan personen is weer apart te noemen.
Serie foto’s is gemaakt in opdracht van de onderneming John Cockerill.
Wordt vervolgd……………….. !
Over deze brug zullen 30 jaar later 80 á 100.000 Duitsers huiswaarts keren.
Toeval………….
Fhotographie 9 AOUT 1887 Maasbrug Maaseik
Een tweede e-mail die ik zeker niet verwachtte.
“………………………nu komt er van alles boven water……………………”
Half december 2019 duiken er twee foto’s op.
Een van de foto’s is al bekend en is aanwezig in het archief van het documentatiecentrum van Maaseik echter niet in de kwaliteit zoals deze foto.
Het is weer een geweldige opname gemaakt op 9 augustus 1887 met vele details zoals de natuursteen die is opgeslagen in de weilanden van Roosteren, ook de diversiteit aan personen is weer apart te noemen.
Serie foto’s is gemaakt in opdracht van de onderneming John Cockerill.
Wordt vervolgd……………….. !
----------------------------------------------------------------------------------------------
9-9-1889 (of 9 aout) Historische foto uit een reeks van 3 of 4 die in opdracht zijn gemaakt van John Cockeril.
Op bijgaande foto's een mooi beeld van het bouwen van de pijlers Maasbrug tussen Roosteren en Maaseik.
ca. 30 jaar later trekken 80.000 Duitse soldaten na de 1e wereldoorlog over deze brug huiswaarts
ca. 30 jaar later trekken 80.000 Duitse soldaten na de 1e wereldoorlog over deze brug huiswaarts
februari 2020
Weer nieuwe foto's opgedoken die ik nog niet eerder gezien heb en graag deel.November 1918 in Susteren, Duitse militairen die via Maaseik, Roosteren, Dieteren en Susteren terug huiswaarts keren
Heel veel publieke belangstelling bij de terugtrekkende Duitse troepen in november 1918
Heel veel publieke belangstelling bij de terugtrekkende Duitse troepen in november 1918
Heel veel publieke belangstelling bij de terugtrekkende Duitse troepen in november 1918
Drukte op de markt te Maaseik in 1918 met de terugtrekkende Duitse troepen.
Een en ander onder grote belangstelling van de lokale bevolking
November 1918
Terugtrekkende Duitsers op de Bleumerstraat in Maaseik
bron dcm
84 jaar later is dit wat overbleef van het grenskantoor waar in november 2018 ca. 80.000 tot 100.000 Duitse militairen passeerden en al hun wapens moesten inleveren
Maasbrug mei 2020 met de papaverbloem...………………...
1914 - 1918 Soldaten uit Maaseik
Links onder vlnr:
Jean Croyens uit Aldeneik en Peter-Mathieu Heymans uit Heppeneert
Bron dcm
Op de foto moeder Pina, vader Theodoor en zoon Sjang Rutten uit Roosteren.
Ze staan voor het woonhuis wat vroeger de oude pastorie was van de oude kerk in oud Roosteren (Aw Kirk in de volksmond) die rond 1850 is afgebroken.
Het woonhuis stond naast het geboortehuis van mijn moeder.
Achter het woonhuis was een klompenmakerij die klompen heeft geleverd aan soldaten uit de 1e wereldoorlog.
De 80.000 terugtrekkende Duitse soldaten in 1918 zijn op vrij korte afstand van dit woonhuis gepasseerd
Ze staan voor het woonhuis wat vroeger de oude pastorie was van de oude kerk in oud Roosteren (Aw Kirk in de volksmond) die rond 1850 is afgebroken.
Het woonhuis stond naast het geboortehuis van mijn moeder.
Achter het woonhuis was een klompenmakerij die klompen heeft geleverd aan soldaten uit de 1e wereldoorlog.
De 80.000 terugtrekkende Duitse soldaten in 1918 zijn op vrij korte afstand van dit woonhuis gepasseerd
Duitse soldaten poseren in 1914 bij het veer
Hallo,
Er zijn geen gegevens bekend wat er met alle verzamelde wapens is gedaan.
Wel is er een lijst van alle ingeleverde wapens, zie bijgevoegd knipsel
Voor een volledig verslag zie onderstaande link
https://www.militairespectator.nl/sites/default/files/bestanden/uitgaven/1921/1921-0000-10-0003.PDF
_________________
https://www.militairespectator.nl/sites/default/files/bestanden/uitgaven/1921/1921-0000-10-0003.PDF
_________________
tp://www.patrijshonden.com/grensgeval-deel-1/
november 2020
-----------------------------------------------------------
Bij de herdenking in november 2018 toen het 100 jaar geleden was dat Duitse troepen via de Maasbrug huiswaarts keerden is dit ook in Duitsland niet onopgemerkt gebleven.
Bij het meest westelijke (Westlichster Punkt) punt van Duitsland op de grens van Susteren en Isenbruch (Selfkant) is er een herdenkingszuil geplaatst. Dit is het smalste gedeelte van (Nederland) Limburg gelegen tussen Duitsland en België en is hier maar 4.8 km breed. Via de IJsstraat in Susteren zijn de ca. 80.000 soldaten huiswaarts gekeerd en zijn toen nagenoeg langs dit punt gelopen.
---------------------------------------------------------------------------------------------------
december 2020 geplaatst
Ook Duitse kranten gaven uitvoerig aandacht aan de terugkerende troepen in november 1918, onderstaand enkele foto's hiervan. Tijdens de eerste wereldoorlog tussen 1914 en 1918 waren er ca. 110 kranten en veldkranten die berichtgeving deden over de oorlog.
19 kranten daarvan zijn in te zien via de Universiteit van Heidelberg.
https://www.ub.uni-heidelberg.de/helios/digi/feldzeitungen.html
Onderstaand enkele foto's uit de Deutsche Kriegszeitung uit december 1918 waarin ook een foto van de Maasbrug Roosteren-Maaseik staat.
19 kranten daarvan zijn in te zien via de Universiteit van Heidelberg.
https://www.ub.uni-heidelberg.de/helios/digi/feldzeitungen.html
Onderstaand enkele foto's uit de Deutsche Kriegszeitung uit december 1918 waarin ook een foto van de Maasbrug Roosteren-Maaseik staat.
Mouland
jan. 2021 geplaatst
Maasbrug Roosteren Maaseik.
---------------------------------------------------------------------------------------------------
jan. 2021 geplaatst
Ook veel Belgische kranten zijn gedigitaliseerd en heb ik daarin enkele berichten gevonden uit november
1918 met betrekking tot Duitse troepen die huiswaarts keerden via de Maasbrug Maaseik Roosteren.
Er wordt geschreven over 25.000 soldaten, uiteindelijk zijn het er 75.000 tot 100.000
---------------------------------------------------------------------------------------------------
jan. 2021 geplaatst
In Grevenbicht, een paar kilometer iets verder zuidelijker langs de Maas gelegen is een mooi klein particulier museum waar ook diverse stukken uit de 1e wereldoorlog zijn tentoongesteld
---------------------------------------------------------------------------------------------------
jan. 2021 geplaatst
Naar aanleiding van de herdenkingen in 2018 bij de Maasbrug in Roosteren en Maaseik plaatste een dorpsgenoot een foto van haar oom op de FB pagina "Roostere van vreuger".
Haar oom en familie woonden toen in Dieteren wat een van de dorpen was waar de Duitse soldaten doorkwamen toen ze huiswaarts keerden.
Haar oom en familie woonden toen in Dieteren wat een van de dorpen was waar de Duitse soldaten doorkwamen toen ze huiswaarts keerden.
---------------------------------------------------------------------------------------------------
febr. 2021 geplaatst
Zie onderstaande link:
https://www.kvbk.nl/sites/default/files/bestanden/uitgaven/1987/1987-0250-01-0068.PDF
---------------------------------------------------------------------------------------------------
febr. 2021 geplaatst
https://www.historischnieuwsblad.nl/uit-vrees-voor-de-kladderadatsch/
---------------------------------------------------------------------------------------------------
febr. 2021 geplaast
---------------------------------------------------------------------------------------------------
febr. 2021 geplaatst
Duitse militairen in Maaseik
---------------------------------------------------------------------------------------------------
febr. 2021 geplaatst
Deutsches Soldatenheim in WOI aan tafels voor hun opvangwoning aan de Markt 25 te Maaseik
bron dcm
---------------------------------------------------------------------------------------------------
febr. 2021 geplaatst
Verzamelde Duitse troepen op de Markt in Maaseik alvorens ze via de Maasbrug huiswaarts keren.
---------------------------------------------------------------------------------------------------
maart 2021 geplaatst
Deze week plaatste iemand ingekleurde foto's en zelfs bewegende gezichten op de Facebook pagina Roostere van vreuger (Roosteren van vroeger) van de gebeurtenissen in november 1918.
De bewerkte foto's zijn zeer bijzonder te noemen en wil deze graag delen
De bewerkte foto's zijn zeer bijzonder te noemen en wil deze graag delen
---------------------------------------------------------------------------------------------------
2004 Tentoonstelling 1e wereldoorlog Maaseik
---------------------------------------------------------------------------------------------------
maart 2021 geplaatst
Duitsers tijdens de bezetting in Maaseik. In het midden met open jas Hern von Rozen.
---------------------------------------------------------------------------------------------------
april 2021 geplaatst
Veel belangstelling bij de terugtrekkende Duitse troepen in november 1918, foto is gemaakt aan Belgische zijde van de Maasbrug (bron: Documentatiecentrum Maaseik)
---------------------------------------------------------------------------------------------------
mei 2021 geplaatst
Maeseijker Oudstrijdersbond
bron dcm
---------------------------------------------------------------------------------------------------
---------------------------------------------------------------------------------------------------
mei 2021 geplaatst
Soldaten in loopgraaf, staand Pierre van Dinter uit Maaseik
bron dcm
---------------------------------------------------------------------------------------------------
geplaatst mei 2021
Stukje geschiedenis uit de 1e wereldoorlog uit Susteren waar in 1918 ca. 80.000 Duitse soldaten huiswaarts keerden en passeerden toen de omschreven gebieden zoals in het onderstaand verhaal is weergegeven.
Smokkelarij te Susteren tijdens Eerste Wereldoorlog
Geschreven door Evert Zits.
De oostgrens van de gemeente Susteren vormt tevens de landsgrens met Duitsland. In dit
grensgebied is het "IJzerenbos" of, zoals het in de volksmond ook wel wordt genoemd ,,'t
Hout", gelegen. Het is een van de meest unieke bosgebieden in de Westelijke Mijnstreek. Een
paradijselijk stuk natuur; prachtige oude bospercelen, afgewisseld door kleine bosweiden. Een
van de weinige stiltegebieden die nog in deze streek voorkomen.
Dit bosgebied, ruim honderd hectaren groot, is een waar eldorado voor de natuurliefhebber.
Mede als gevolg van het feit dat zich in dit natuurgebied verschillende grondsoorten
overlappen is er een rijk geschakeerde flora en fauna. Er komen zelfs nog in het wild levende
reeën voor. Het is dan ook geen wonder dat veel Susterenaren hun hart hebben verpand aan
dit bos, waar men urenlang kan wandelen over bospaadjes en smalle kronkelwegen.
In vroegere jaren is de binding tussen de mensen van Susteren en 't Hout echter veel
intensiever geweest. Eeuwenlang heeft het een belangrijke rol gespeeld in het leven van de
plaatselijke bevolking. In vroeger tijden waren bossen immers onontbeerlijk voor het
functioneren van de samenleving. Zij leverden bijvoorbeeld geriefhout, dat gebruikt werd
voor brandhout, gereedschap, afrasteringen en bouwmaterialen voor woningen, stallen en
schuren. De vroegere woningen in Susteren waren praktisch geheel opgetrokken uit
materialen, afkomstig van het IJzerenbos. Veel Susterenaren beschikten er dan ook over een
bosperceeltje”’n huitje”. Een opgave van de eigendomstoestand, opgemaakt in 1966, geeft
bijvoorbeeld nog aan: 315 eigenaren, tesamen beschikkend over 819 percelen, Deze enorme
versnippering werd ook veroorzaakt door het feit, dat in de loop der tijden de percelen steeds
werden verdeeld. Als een eigenaar overleed, werd het perceel verdeeld onder de erfgenamen.
In zijn eeuwenoude geschiedenis is er een episode geweest dat het IJzerenbos een wel zeer
bijzondere rol heeft gespeeld in de Susterense samenleving. Maar bepaald geen glansrol! Het
is namelijk nog niet zo erg lang geleden dat dit gebied tot in de verre omtrek berucht was als
operatieterrein voor smokkelaars.
Smokkelarij op grote schaal
Dat was in de jaren 1914 - 1918, toen de Eerste Wereldoorlog vele delen van de wereld in zijn
greep had. Het was bepaald geen “frisch und fröhlicher Krieg” zoals de Duitsers aanvankelijk
hadden verkondigd. In Duitsland ging men al spoedig de misère van de oorlog aan den lijve
ondervinden. Vóór de eerste oorlogswinter intrad, was er al sprake van een grote
voedselschaarste en werden levensmiddelen gerantsoeneerd.
In Nederland, dat zijn neutraliteit had kunnen handhaven, waren de levensomstandigheden
aanzienlijk beter. De meeste levensmiddelen waren hier minder schaars, ofschoon er ook
sprake was van rantsoenering. De Duitsers boden flinke sommen geld voor levensmiddelen en
andere goederen uit het neutrale Nederland. De Duitse marken lonkten!
Het gevolg was dat in de grensgebieden met Duitsland een levendige smokkelhandel op gang
kwam. Met name was dat het geval in de grensgemeente Susteren, waar het IJzerenbos een
uitermate geschikt operatieterrein voor smokkelaars bleek te zijn. Zoals dit ook nu nog het
geval is, strekte het bos zich uit over een lengte van ongeveer twee kilometer langs de Duitse
grens en liep ook nog grotendeels door op Duits grondgebied. Derhalve een ideale situatie
voor illegale grensoverschrijdingen. Men was er in Susteren al snel achtergekomen dat met
het smokkelen van levensmiddelen naar Duitsland een flinke duit te verdienen viel. In dit
geval lag het geld niet op straat, maar in het bos!
Geschreven door Evert Zits.
De oostgrens van de gemeente Susteren vormt tevens de landsgrens met Duitsland. In dit
grensgebied is het "IJzerenbos" of, zoals het in de volksmond ook wel wordt genoemd ,,'t
Hout", gelegen. Het is een van de meest unieke bosgebieden in de Westelijke Mijnstreek. Een
paradijselijk stuk natuur; prachtige oude bospercelen, afgewisseld door kleine bosweiden. Een
van de weinige stiltegebieden die nog in deze streek voorkomen.
Dit bosgebied, ruim honderd hectaren groot, is een waar eldorado voor de natuurliefhebber.
Mede als gevolg van het feit dat zich in dit natuurgebied verschillende grondsoorten
overlappen is er een rijk geschakeerde flora en fauna. Er komen zelfs nog in het wild levende
reeën voor. Het is dan ook geen wonder dat veel Susterenaren hun hart hebben verpand aan
dit bos, waar men urenlang kan wandelen over bospaadjes en smalle kronkelwegen.
In vroegere jaren is de binding tussen de mensen van Susteren en 't Hout echter veel
intensiever geweest. Eeuwenlang heeft het een belangrijke rol gespeeld in het leven van de
plaatselijke bevolking. In vroeger tijden waren bossen immers onontbeerlijk voor het
functioneren van de samenleving. Zij leverden bijvoorbeeld geriefhout, dat gebruikt werd
voor brandhout, gereedschap, afrasteringen en bouwmaterialen voor woningen, stallen en
schuren. De vroegere woningen in Susteren waren praktisch geheel opgetrokken uit
materialen, afkomstig van het IJzerenbos. Veel Susterenaren beschikten er dan ook over een
bosperceeltje”’n huitje”. Een opgave van de eigendomstoestand, opgemaakt in 1966, geeft
bijvoorbeeld nog aan: 315 eigenaren, tesamen beschikkend over 819 percelen, Deze enorme
versnippering werd ook veroorzaakt door het feit, dat in de loop der tijden de percelen steeds
werden verdeeld. Als een eigenaar overleed, werd het perceel verdeeld onder de erfgenamen.
In zijn eeuwenoude geschiedenis is er een episode geweest dat het IJzerenbos een wel zeer
bijzondere rol heeft gespeeld in de Susterense samenleving. Maar bepaald geen glansrol! Het
is namelijk nog niet zo erg lang geleden dat dit gebied tot in de verre omtrek berucht was als
operatieterrein voor smokkelaars.
Smokkelarij op grote schaal
Dat was in de jaren 1914 - 1918, toen de Eerste Wereldoorlog vele delen van de wereld in zijn
greep had. Het was bepaald geen “frisch und fröhlicher Krieg” zoals de Duitsers aanvankelijk
hadden verkondigd. In Duitsland ging men al spoedig de misère van de oorlog aan den lijve
ondervinden. Vóór de eerste oorlogswinter intrad, was er al sprake van een grote
voedselschaarste en werden levensmiddelen gerantsoeneerd.
In Nederland, dat zijn neutraliteit had kunnen handhaven, waren de levensomstandigheden
aanzienlijk beter. De meeste levensmiddelen waren hier minder schaars, ofschoon er ook
sprake was van rantsoenering. De Duitsers boden flinke sommen geld voor levensmiddelen en
andere goederen uit het neutrale Nederland. De Duitse marken lonkten!
Het gevolg was dat in de grensgebieden met Duitsland een levendige smokkelhandel op gang
kwam. Met name was dat het geval in de grensgemeente Susteren, waar het IJzerenbos een
uitermate geschikt operatieterrein voor smokkelaars bleek te zijn. Zoals dit ook nu nog het
geval is, strekte het bos zich uit over een lengte van ongeveer twee kilometer langs de Duitse
grens en liep ook nog grotendeels door op Duits grondgebied. Derhalve een ideale situatie
voor illegale grensoverschrijdingen. Men was er in Susteren al snel achtergekomen dat met
het smokkelen van levensmiddelen naar Duitsland een flinke duit te verdienen viel. In dit
geval lag het geld niet op straat, maar in het bos!
Deze kadastrale kaart uit de tachtiger jaren van de vorige eeuw toont aan dat het IJzerenbos ook toen
nog bestond uit een lappendeken aan percelen. Opvallend zijn de vele kadastrale benamingen (van
boven naar beneden) : Loovergaat, Aan het Broek, de Sumb, de Palmen benden, aan het Loovergaat,
de Douv Kamer, De Maas Eijker Bend, Caspar Eijken, op de Laekgraaf, op den Beeleboom, Goeskens
Benden, aan Jans Eijken, Mavrouw weide, Koute Camp, Weg Bend, Water Bend, Op den Pulaert,
Scholten Heggen, Scholtische Weidt, Thonische Weid, Op den Rother, Cremers Kamp, Jan Horens
Rijk, Soure Weid, Tegel Kamp, Op de Busch, Coule Bend, het Veldje, Leurs Weide, Lange Weide.
De fraaie bosweg (Heerenstraatje) die door het IJzerenbos voert is min of meer toevallig ontstaan.
Vroeger was het een slecht onderhouden en verwaarloosde weg, die halverwege het bos overging in
een praktisch onbegaanbaar bospad, dat “’t sjmókkelwaegske’ werd genoemd.
In de na-oorlogse jaren werd veel puin van door oorlogsgeweld verwoeste woningen in het
Heerenstraatje gedeponeerd en van lieverlee werd de weg steeds langer. Voor de verharding werd ook
gebruik gemaakt van afgedankt grind van de spoorwegen. In de loop der jaren ontstond een prachtige
bosweg.
Thans, anno 2009, is het IJzerenbos grotendeels in eigendom en beheer van de Vereniging tot behoud
van Natuurmonumenten in Nederland, afgekort “Natuurmonumenten”.6
meeste inwoners van het toenmalige Susteren een extra bijverdienste bijzonder welkom was.
Het merendeel van hen leidde een hard bestaan en leefde op de grens van armoede. Dat gold
trouwens ook voor de toenmalige pastoor van Susteren, de legendarische Louis Tijssen, de
latere deken van Sittard. Hij schonk alles weg wat hij bezat en was arm met de armen.
Kenmerkend is in dit verband dat Susteren, als ook de omliggende dorpen, in die tijd als
volgt werden getypeerd:
"erm landj, erm luuj,
sjtreuë dake, leime gebuuj".
Veel gezinnen, waarvan de meeste zeer kinderrijk waren, hadden praktisch geen bron van
inkomsten en leefden ‘van d’n erme’. Daarmee werd het burgerlijk Armbestuur bedoeld, dat
de ernstigste nood lenigde. De dagelijkse kost voor de gewone man was aardappelen met
uiensaus. Vlees bleef beperkt tot nu en dan een ‘bräödje’ spek. Vaak was er sprake van een
armzalige behuizing; alle comfort ontbrak. Meestal sliep men op strozakken in kleine
bedompte vertrekken, omdat in de vaak primitieve woningen, lucht en zonlicht slechts
spaarzaam binnen kwamen. Zolders deden vaak dienst als slaapruimte, waar men onder de
pannen sliep. Het kwam zelfs voor dat zo’n ‘slaapkamer’ alleen maar van buitenaf bereikbaar
was.
De armoede werd nog in de hand gewerkt, doordat het deel van de beroepsbevolking dat
voordien in Duitsland in landbouw, bouwvak en steenfabrieken werkzaam was, door het
uitbreken van de oorlog werkloos werd. Aanvankelijk gebeurde het smokkelen nog op kleine
schaal. Men ging alleen of in kleine groepen "de päöl euver", zoals het smokkelen in de
volksmond werd genoemd. Ook sprak men wel van "nao Nónk Wullum gaon", hetgeen
doelde op de toenmalige Duitse keizer Wilhelm. Het waren voornamelijk levensmiddelen die
overgebracht werden zoals: koffie, rijst, meel, vlees, vet, kaas, boter, raapolie, cacao,
griesmeel, kindermeel, bonen, maar ook goederen als zeep, stijfsel, stoffen en leer. Ook vee,
met name koeien, werd gesmokkeld.
Wanneer ze de grens waren gepasseerd, ontmoetten de smokkelaars op vooraf afgesproken
plaatsen inwoners van de Duitse grensplaatsjes Isenbruch, Schalbruch en Millen. Van hieruit
ging de meeste smokkelwaar naar de grote steden in het Duitse binnenland, waar de nood
uiteraard groter was dan op het platteland. In een later stadium kwamen er ook rechtstreekse
contacten tot stand tussen de smokkelaars en Duitse stedelingen, die in de grensstreek steeds
vaker opdoken.
Naarmate het smokkelen lucratiever werd, ging men in grotere groepen opereren. Rond
enkele personen, die zich in het smokkelmetier hadden gespecialiseerd, vormden zich "clans".
Bedoelde beroepssmokkelaars kwamen op illegale wijze aan grote voorraden smokkelwaar,
die door hen gecharterde"draegers" (dragers) over de grens brachten. Zo'n groep bestond uit
tien tot vijftien smokkelaars.
Later formeerden zich ook smokkelgroepen in omliggende plaatsen als Roosteren en Born,
die in het Susterens grensgebied opereerden.
Het grote geld werd natuurlijk niet verdiend door de "draegers", maar door de figuren achter
de schermen, met name de leveranciers van de smokkelwaar. De goederen werden door de
smokkelaars vervoerd in "pungels", die een gewicht hadden van 40 tot 50 kilo. Men moest
over een goede conditie beschikken, want de af te leggen afstand bedroeg ruim één kilometer.
De route voerde grotendeels door bosgebied over slecht begaanbare bospaadjes in
overwegend drassig gebied. Zeer hinderlijk waren daarbij de vele beken en greppels, die het
grootste deel van het jaar vol water stonden. Daar kwam nog bij dat de smokkelacties praktisch uitsluitend 's nachts plaatsvonden,
nog bestond uit een lappendeken aan percelen. Opvallend zijn de vele kadastrale benamingen (van
boven naar beneden) : Loovergaat, Aan het Broek, de Sumb, de Palmen benden, aan het Loovergaat,
de Douv Kamer, De Maas Eijker Bend, Caspar Eijken, op de Laekgraaf, op den Beeleboom, Goeskens
Benden, aan Jans Eijken, Mavrouw weide, Koute Camp, Weg Bend, Water Bend, Op den Pulaert,
Scholten Heggen, Scholtische Weidt, Thonische Weid, Op den Rother, Cremers Kamp, Jan Horens
Rijk, Soure Weid, Tegel Kamp, Op de Busch, Coule Bend, het Veldje, Leurs Weide, Lange Weide.
De fraaie bosweg (Heerenstraatje) die door het IJzerenbos voert is min of meer toevallig ontstaan.
Vroeger was het een slecht onderhouden en verwaarloosde weg, die halverwege het bos overging in
een praktisch onbegaanbaar bospad, dat “’t sjmókkelwaegske’ werd genoemd.
In de na-oorlogse jaren werd veel puin van door oorlogsgeweld verwoeste woningen in het
Heerenstraatje gedeponeerd en van lieverlee werd de weg steeds langer. Voor de verharding werd ook
gebruik gemaakt van afgedankt grind van de spoorwegen. In de loop der jaren ontstond een prachtige
bosweg.
Thans, anno 2009, is het IJzerenbos grotendeels in eigendom en beheer van de Vereniging tot behoud
van Natuurmonumenten in Nederland, afgekort “Natuurmonumenten”.6
meeste inwoners van het toenmalige Susteren een extra bijverdienste bijzonder welkom was.
Het merendeel van hen leidde een hard bestaan en leefde op de grens van armoede. Dat gold
trouwens ook voor de toenmalige pastoor van Susteren, de legendarische Louis Tijssen, de
latere deken van Sittard. Hij schonk alles weg wat hij bezat en was arm met de armen.
Kenmerkend is in dit verband dat Susteren, als ook de omliggende dorpen, in die tijd als
volgt werden getypeerd:
"erm landj, erm luuj,
sjtreuë dake, leime gebuuj".
Veel gezinnen, waarvan de meeste zeer kinderrijk waren, hadden praktisch geen bron van
inkomsten en leefden ‘van d’n erme’. Daarmee werd het burgerlijk Armbestuur bedoeld, dat
de ernstigste nood lenigde. De dagelijkse kost voor de gewone man was aardappelen met
uiensaus. Vlees bleef beperkt tot nu en dan een ‘bräödje’ spek. Vaak was er sprake van een
armzalige behuizing; alle comfort ontbrak. Meestal sliep men op strozakken in kleine
bedompte vertrekken, omdat in de vaak primitieve woningen, lucht en zonlicht slechts
spaarzaam binnen kwamen. Zolders deden vaak dienst als slaapruimte, waar men onder de
pannen sliep. Het kwam zelfs voor dat zo’n ‘slaapkamer’ alleen maar van buitenaf bereikbaar
was.
De armoede werd nog in de hand gewerkt, doordat het deel van de beroepsbevolking dat
voordien in Duitsland in landbouw, bouwvak en steenfabrieken werkzaam was, door het
uitbreken van de oorlog werkloos werd. Aanvankelijk gebeurde het smokkelen nog op kleine
schaal. Men ging alleen of in kleine groepen "de päöl euver", zoals het smokkelen in de
volksmond werd genoemd. Ook sprak men wel van "nao Nónk Wullum gaon", hetgeen
doelde op de toenmalige Duitse keizer Wilhelm. Het waren voornamelijk levensmiddelen die
overgebracht werden zoals: koffie, rijst, meel, vlees, vet, kaas, boter, raapolie, cacao,
griesmeel, kindermeel, bonen, maar ook goederen als zeep, stijfsel, stoffen en leer. Ook vee,
met name koeien, werd gesmokkeld.
Wanneer ze de grens waren gepasseerd, ontmoetten de smokkelaars op vooraf afgesproken
plaatsen inwoners van de Duitse grensplaatsjes Isenbruch, Schalbruch en Millen. Van hieruit
ging de meeste smokkelwaar naar de grote steden in het Duitse binnenland, waar de nood
uiteraard groter was dan op het platteland. In een later stadium kwamen er ook rechtstreekse
contacten tot stand tussen de smokkelaars en Duitse stedelingen, die in de grensstreek steeds
vaker opdoken.
Naarmate het smokkelen lucratiever werd, ging men in grotere groepen opereren. Rond
enkele personen, die zich in het smokkelmetier hadden gespecialiseerd, vormden zich "clans".
Bedoelde beroepssmokkelaars kwamen op illegale wijze aan grote voorraden smokkelwaar,
die door hen gecharterde"draegers" (dragers) over de grens brachten. Zo'n groep bestond uit
tien tot vijftien smokkelaars.
Later formeerden zich ook smokkelgroepen in omliggende plaatsen als Roosteren en Born,
die in het Susterens grensgebied opereerden.
Het grote geld werd natuurlijk niet verdiend door de "draegers", maar door de figuren achter
de schermen, met name de leveranciers van de smokkelwaar. De goederen werden door de
smokkelaars vervoerd in "pungels", die een gewicht hadden van 40 tot 50 kilo. Men moest
over een goede conditie beschikken, want de af te leggen afstand bedroeg ruim één kilometer.
De route voerde grotendeels door bosgebied over slecht begaanbare bospaadjes in
overwegend drassig gebied. Zeer hinderlijk waren daarbij de vele beken en greppels, die het
grootste deel van het jaar vol water stonden. Daar kwam nog bij dat de smokkelacties praktisch uitsluitend 's nachts plaatsvonden,
Bestrijding van de smokkelhandel
In die beginperiode werd de grensbewaking gevormd door militairen, die zich weinig
bekommerden om deze smokkelactiviteiten. Toen deze echter hand over hand toenamen, werd
spoedig door de overheid ingegrepen. Langs de Duitse grens werd de bewaking verscherpt,
terwijl een zone van 500 meter, vanaf de grens, tot verboden gebied werd verklaard. Verder
werd het douanekorps aanzienlijk versterkt met hulpcommiezen, die gerekruteerd werden uit
dienstplichtige militairen. Ook in Susteren werden deze hulpcommiezen ("seldaote-kemieze")
gedetacheerd. Hun aantal groeide uit tot een twintigtal. Van de Duitse grensbewaking hadden
de smokkelaars weinig te duchten. Zij liet het smokkelen oogluikend toe.
De bestrijding van de smokkelarij werd krachtiger en effectiever aangepakt. Met name kwam
er een strenge controle op het vervoer van bepaalde artikelen. Het werd bij wet aan een ieder
verboden in de panden of op de erven, bij hem in gebruik, een grotere hoeveelheid goederen
aanwezig te hebben dan redelijkerwijze geacht kon worden nodig te zijn voor zijn huiselijk
gebruik of voor de uitoefening van zijn bedrijf. Onder smokkelhandel werden ten deze
verstaan "de misdrijven van verboden uitvoer, vervoer en nederlage van goederen".
De waas van romantiek, waarmee het smokkelen aanvankelijk was omgeven, verdween meer
en meer. Het werd een riskant en gevaarlijk bedrijf, want de confrontatie met de commiezen,
die van vuurwapens waren voorzien, loog er niet om. Natuurlijk hadden de plaatselijke
"woudlopers" wel het voordeel dat zij het bosgebied op hun duimpje kenden. Voor de
commiezen vormde het terrein met zijn wirwar van bospaadjes, beken en greppels een ware
doolhof. Maar naarmate zij het terrein beter leerden kennen, werden hun acties tegen de
smokkelaars doeltreffender en grimmiger. Van de smokkelaars werden nu niet enkel meer
goede conditie en durf verwacht, maar ook grote waakzaamheid, moed en vindingrijkheid. De
groepen moesten veel voorzichtiger gaan opereren met het gevolg dat de smokkelcolonnes
voorafgegaan werden door verkenners; ook werden wachtposten uitgezet. In het bos 8
aangekomen verspreidden de smokkelaars zich in kleine groepen. Ook werden zij bedreven in
afleidingsmanoeuvres om de commiezen om de tuin te leiden. Overal in het dorp hadden de
smokkelaars spionnen - waartoe zelfs kinderen behoorden - die de handel en wandel van de
commiezen nauwlettend volgden. Maar deze laatsten lieten zich niet onbetuigd en
ontwikkelden op hun beurt listige tactieken om de toename van het aantal smokkelaars een
halt toe te roepen.
In de nachtelijke uren speelden zich in het IJzerenbos vaak sensationele tonelen af, wanneer
smokkelaars door commiezen werden betrapt en aangehouden. In paniek gooiden de
smokkelaars dan hun pungels met de kostbare inhoud weg en sloegen op de vlucht. Bij
achtervolging door de commiezen kwam het meerdere malen voor, dat smokkelaars, in het
nauw gedreven, een schuilplaats zochten in een van de vele beken, waar zij zich urenlang, tot
hun nek in het water, schuil hielden. Verschillende malen had het treffen tussen commiezen
en smokkelaars tragische gevolgen. Zo kwam in de loop der jaren een achttal smokkelaars om
het leven. In de meeste gevallen werden zij bij vluchtpogingen neergeschoten. Bij een
wraakoefening door smokkelaars werd ook een commies gedood.
Onder de commiezen waren er, naast dienstkloppers, ook enkelen die met de smokkelaars
onder één hoedje speelden. In dergelijke gevallen ging het dan met name om het smokkelen
van paarden en koeien, hetgeen natuurlijk een bijzonder gecompliceerde en gedurfde operatie
was. Ondanks de toenemende gevaren die aan het smokkelen verbonden waren, was er aan
"draegers" geen gebrek. De verleiding om in één nacht veel geld te verdienen was te groot.
Per operatie ontving een allround smokkelaar vijfenveertig gulden. Een vorstelijke beloning,
wanneer men bedenkt dat het loon van een werkman toen circa tien tot twaalf gulden per week bedroeg.
In die beginperiode werd de grensbewaking gevormd door militairen, die zich weinig
bekommerden om deze smokkelactiviteiten. Toen deze echter hand over hand toenamen, werd
spoedig door de overheid ingegrepen. Langs de Duitse grens werd de bewaking verscherpt,
terwijl een zone van 500 meter, vanaf de grens, tot verboden gebied werd verklaard. Verder
werd het douanekorps aanzienlijk versterkt met hulpcommiezen, die gerekruteerd werden uit
dienstplichtige militairen. Ook in Susteren werden deze hulpcommiezen ("seldaote-kemieze")
gedetacheerd. Hun aantal groeide uit tot een twintigtal. Van de Duitse grensbewaking hadden
de smokkelaars weinig te duchten. Zij liet het smokkelen oogluikend toe.
De bestrijding van de smokkelarij werd krachtiger en effectiever aangepakt. Met name kwam
er een strenge controle op het vervoer van bepaalde artikelen. Het werd bij wet aan een ieder
verboden in de panden of op de erven, bij hem in gebruik, een grotere hoeveelheid goederen
aanwezig te hebben dan redelijkerwijze geacht kon worden nodig te zijn voor zijn huiselijk
gebruik of voor de uitoefening van zijn bedrijf. Onder smokkelhandel werden ten deze
verstaan "de misdrijven van verboden uitvoer, vervoer en nederlage van goederen".
De waas van romantiek, waarmee het smokkelen aanvankelijk was omgeven, verdween meer
en meer. Het werd een riskant en gevaarlijk bedrijf, want de confrontatie met de commiezen,
die van vuurwapens waren voorzien, loog er niet om. Natuurlijk hadden de plaatselijke
"woudlopers" wel het voordeel dat zij het bosgebied op hun duimpje kenden. Voor de
commiezen vormde het terrein met zijn wirwar van bospaadjes, beken en greppels een ware
doolhof. Maar naarmate zij het terrein beter leerden kennen, werden hun acties tegen de
smokkelaars doeltreffender en grimmiger. Van de smokkelaars werden nu niet enkel meer
goede conditie en durf verwacht, maar ook grote waakzaamheid, moed en vindingrijkheid. De
groepen moesten veel voorzichtiger gaan opereren met het gevolg dat de smokkelcolonnes
voorafgegaan werden door verkenners; ook werden wachtposten uitgezet. In het bos 8
aangekomen verspreidden de smokkelaars zich in kleine groepen. Ook werden zij bedreven in
afleidingsmanoeuvres om de commiezen om de tuin te leiden. Overal in het dorp hadden de
smokkelaars spionnen - waartoe zelfs kinderen behoorden - die de handel en wandel van de
commiezen nauwlettend volgden. Maar deze laatsten lieten zich niet onbetuigd en
ontwikkelden op hun beurt listige tactieken om de toename van het aantal smokkelaars een
halt toe te roepen.
In de nachtelijke uren speelden zich in het IJzerenbos vaak sensationele tonelen af, wanneer
smokkelaars door commiezen werden betrapt en aangehouden. In paniek gooiden de
smokkelaars dan hun pungels met de kostbare inhoud weg en sloegen op de vlucht. Bij
achtervolging door de commiezen kwam het meerdere malen voor, dat smokkelaars, in het
nauw gedreven, een schuilplaats zochten in een van de vele beken, waar zij zich urenlang, tot
hun nek in het water, schuil hielden. Verschillende malen had het treffen tussen commiezen
en smokkelaars tragische gevolgen. Zo kwam in de loop der jaren een achttal smokkelaars om
het leven. In de meeste gevallen werden zij bij vluchtpogingen neergeschoten. Bij een
wraakoefening door smokkelaars werd ook een commies gedood.
Onder de commiezen waren er, naast dienstkloppers, ook enkelen die met de smokkelaars
onder één hoedje speelden. In dergelijke gevallen ging het dan met name om het smokkelen
van paarden en koeien, hetgeen natuurlijk een bijzonder gecompliceerde en gedurfde operatie
was. Ondanks de toenemende gevaren die aan het smokkelen verbonden waren, was er aan
"draegers" geen gebrek. De verleiding om in één nacht veel geld te verdienen was te groot.
Per operatie ontving een allround smokkelaar vijfenveertig gulden. Een vorstelijke beloning,
wanneer men bedenkt dat het loon van een werkman toen circa tien tot twaalf gulden per week bedroeg.
Berucht smokkelaarsnest
De smokkelhandel, waarbij zovelen direct of indirect betrokken waren, had zijn weerslag op
de Susterense samenleving. Velen die voorheen hadden moeten ploeteren voor een karig loon,
beschikten op korte termijn over veel geld en lieten het meestal flink rollen. De Duitse
marken brachten leven in de brouwerij; ook in letterlijke zin, want het bier stroomde rijkelijk.
Men betaalde toen overigens voor een glas bier drie cent, voor een "dröpke" vier cent. Het
aantal café's, waaraan Susteren ook voordien geen gebrek had, nam toe tot rond de veertig. En
dan te bedenken dat de plaats slechts 2400 inwoners telde!
De smokkelaars vonden in de drank een uitlaatklep voor de spanningen en het gevaar, die
verbonden waren aan de nachtelijke smokkeloperaties. Het lag daarbij voor de hand dat dit
drankmisbruik vaak een voedingsbodem vormde voor het uitvechten van vetes, die
ontstonden tussen diverse clans van smokkelaars. In dit explosieve wereldje namen
onderlinge afgunst en na-ijver hand over hand toe. Ook was er soms onderling verraad in het
spel. Dat resulteerde menigmaal in grote vechtpartijen, waarbij men er niet voor terugdeinsde
om het mes te trekken. De criminaliteit nam dan ook toe en Susteren kreeg de naam van een
berucht smokkelaarsnest, waar een soort wild-west sfeer heerste. Met name in douanekringen
stond Susteren slecht aangeschreven. De commiezen waren er niet op gebrand om in Susteren
te worden gestationeerd. Met name voor de goede pastoor Tijssen, die als een echte "pater
familias" waakte over zijn kudde, waren het zorgelijke tijden. Met leedwezen moest hij
vaststellen, dat een aantal van zijn schapen het smokkelaarspad verkoos boven het rechte pad,
met alle kwade gevolgen voor hun zieleheil. Wijlen Pater Jac. Schreurs, die het levensverhaal
van Louis Tijssen te boek stelde, schrijft over deze periode:
"De jeneverfles vierde hoogtij in Susteren en ging hand in hand met de lediggang. Zonder er
zich om te bekommeren dat hun medemensen honger leden droegen de smokkelaars het eten
over de grens en was geld, geld en nog eens geld - de strop waar Judas zich aan verhing - de
spil waar alles omheen scheen te draaien."
Desondanks zette de zorgzame parochieherder niet alleen zijn hart, maar ook zijn deur open
voor zijn afgedwaalde schapen, want in genoemd levensverhaal valt ook te lezen dat in het
nauw gedreven smokkelaars hun toevlucht zochten en ook vonden in de pastorie van pastoor Tijsen.
De smokkelhandel, waarbij zovelen direct of indirect betrokken waren, had zijn weerslag op
de Susterense samenleving. Velen die voorheen hadden moeten ploeteren voor een karig loon,
beschikten op korte termijn over veel geld en lieten het meestal flink rollen. De Duitse
marken brachten leven in de brouwerij; ook in letterlijke zin, want het bier stroomde rijkelijk.
Men betaalde toen overigens voor een glas bier drie cent, voor een "dröpke" vier cent. Het
aantal café's, waaraan Susteren ook voordien geen gebrek had, nam toe tot rond de veertig. En
dan te bedenken dat de plaats slechts 2400 inwoners telde!
De smokkelaars vonden in de drank een uitlaatklep voor de spanningen en het gevaar, die
verbonden waren aan de nachtelijke smokkeloperaties. Het lag daarbij voor de hand dat dit
drankmisbruik vaak een voedingsbodem vormde voor het uitvechten van vetes, die
ontstonden tussen diverse clans van smokkelaars. In dit explosieve wereldje namen
onderlinge afgunst en na-ijver hand over hand toe. Ook was er soms onderling verraad in het
spel. Dat resulteerde menigmaal in grote vechtpartijen, waarbij men er niet voor terugdeinsde
om het mes te trekken. De criminaliteit nam dan ook toe en Susteren kreeg de naam van een
berucht smokkelaarsnest, waar een soort wild-west sfeer heerste. Met name in douanekringen
stond Susteren slecht aangeschreven. De commiezen waren er niet op gebrand om in Susteren
te worden gestationeerd. Met name voor de goede pastoor Tijssen, die als een echte "pater
familias" waakte over zijn kudde, waren het zorgelijke tijden. Met leedwezen moest hij
vaststellen, dat een aantal van zijn schapen het smokkelaarspad verkoos boven het rechte pad,
met alle kwade gevolgen voor hun zieleheil. Wijlen Pater Jac. Schreurs, die het levensverhaal
van Louis Tijssen te boek stelde, schrijft over deze periode:
"De jeneverfles vierde hoogtij in Susteren en ging hand in hand met de lediggang. Zonder er
zich om te bekommeren dat hun medemensen honger leden droegen de smokkelaars het eten
over de grens en was geld, geld en nog eens geld - de strop waar Judas zich aan verhing - de
spil waar alles omheen scheen te draaien."
Desondanks zette de zorgzame parochieherder niet alleen zijn hart, maar ook zijn deur open
voor zijn afgedwaalde schapen, want in genoemd levensverhaal valt ook te lezen dat in het
nauw gedreven smokkelaars hun toevlucht zochten en ook vonden in de pastorie van pastoor Tijsen.
---------------------------------------------------------------------------------------------------
geplaatst 21 juli 2021
Het standaard wapen van Duitse soldaten was het Mauser Gewehr 98, dit wapen heeft tot 1935 dienst gedaan. Bij de Maasbrug in Roosteren zijn in 1918 in totaal 53654 geweren en karabijnen ingeleverd.
augustus 2021 geplaatst
Ook de hogeren in rang moesten hun wapens inleveren zoals op de foto is te zien, mogelijk was dit een Luger pistool dat sinds 1908 door het Duitse leger werd gebruikt.
In totaal zijn er 3435 revolvers en pistolen ingeleverd.
In totaal zijn er 3435 revolvers en pistolen ingeleverd.
augustus 2021 geplaatst
Bij de ingeleverde wapens in november 1918 hoorde ook 21 kanonnen van 3.5cm.
De huizen op de achtergrond staan er nog.
De huizen op de achtergrond staan er nog.
---------------------------------------------------------------------------------------------------
augustus 2021 geplaatst
Vervolg ingeleverde wapens......................
Op de foto een uitsnede van een foto die ik in oktober 2018 heb geplaats van een luchtafweergeschut van een in scene gezette foto ter hoogte van Heppeneert.
In november 1918 zijn 4 van deze wapens ingeleverd.
Het luchtafweergeschut is tijdens de Eerste Wereldoorlog ontwikkeld en is uit de Tweede Wereldoorlog bekend geworden onder de Duitse naam FlaK (Flugabwehrkanone of Fliegerabwehrkanone).
zie ook: https://nl.wikipedia.org/wiki/Luchtafweergeschut#:~:text=Het%20luchtafweergeschut%20is%20tijdens%20de%20Eerste%20Wereldoorlog%20ontwikkeld,moest%20het%20geschut%20aanvankelijk%20nog%20handmatig%20worden%20gericht.
Op de foto een uitsnede van een foto die ik in oktober 2018 heb geplaats van een luchtafweergeschut van een in scene gezette foto ter hoogte van Heppeneert.
In november 1918 zijn 4 van deze wapens ingeleverd.
Het luchtafweergeschut is tijdens de Eerste Wereldoorlog ontwikkeld en is uit de Tweede Wereldoorlog bekend geworden onder de Duitse naam FlaK (Flugabwehrkanone of Fliegerabwehrkanone).
zie ook: https://nl.wikipedia.org/wiki/Luchtafweergeschut#:~:text=Het%20luchtafweergeschut%20is%20tijdens%20de%20Eerste%20Wereldoorlog%20ontwikkeld,moest%20het%20geschut%20aanvankelijk%20nog%20handmatig%20worden%20gericht.
---------------------------------------------------------------------------------------------------
augustus 2021 geplaatst
Vervolg van aantal ingeleverde wapens en visualisering hiervan.
In november 1918 werden er 237 lichtpistolen ingeleverd.
Onderstaande enkele voorbeelden hiervan, op diverse topics in forum is hier ook aandacht aan besteed.
Een bekend model lichtpistool was de HEBEL 1894.
In november 1918 werden er 237 lichtpistolen ingeleverd.
Onderstaande enkele voorbeelden hiervan, op diverse topics in forum is hier ook aandacht aan besteed.
Een bekend model lichtpistool was de HEBEL 1894.
---------------------------------------------------------------------------------------------------
september 2021 geplaatst
Een van de minst ingeleverde wapens in november 1918 waren 3 stuks loopgraafmortieren.
Op onderstaande foto's enkele voorbeelden van loopgraafmortieren.
Op onderstaande foto's enkele voorbeelden van loopgraafmortieren.
---------------------------------------------------------------------------------------------------
september 2021 geplaatst
Vervolg van ingeleverde wapens in november 1918 bij de Maasbrug in Roosteren.
Er werden 12 Caissons ingeleverd, op onderstaande foto's enkele voorbeelden hiervan.
Er werden 12 Caissons ingeleverd, op onderstaande foto's enkele voorbeelden hiervan.
 |
| Caissons |
---------------------------------------------------------------------------------------------------
oktober 2021 geplaatst
Overzicht en data van troepen die de Maasbrug passeerden in november 1918
---------------------------------------------------------------------------------------------------
november 2021 geplaatst
Café De Beurs in Maaseik deed in de 1e wereldoorlog dienst als casino en eetgelegenheid voor Duitse officieren
---------------------------------------------------------------------------------------------------
Nog een stukje uit De Maaseikenaar uit 1975 over café de Beurs in de 1e wereldoorlog
---------------------------------------------------------------------------------------------------
Krantenbericht november 1918
---------------------------------------------------------------------------------------------------
Fokker A.I. (M.8) verkenningsvliegtuig
8 september 1916 geland bij de brug in Roosteren
Belgisch Krantenartikel 1918
---------------------------------------------------------------------------------------------------
6 augustus 2023
Vandaag een mooi bericht op FB pagina van De Maaseikenaar met twee foto's bij de Maasbrug die ik nog niet eerder gezien had.
Binnenkort verschijnt een artikel in De Maaseikenaar over de 'dodendraad', een draadversperring onder hoogspanning tussen België en Nederland. Bovendien ontving het Documentatiecentrum Maaseik recent enkele unieke foto's over de 'dodendraad' in Maaseik. In de editie 2023-3 van @DeMaaseikenaar staan enkele afbeeldingen. Info: redactie@demaaseikenaar.be en www.demaaseikenaar.be.
In de Kluis nr. 1 te Hamont-Achel is op 27 september een interessante lezing: https://www.degrooteheide.eu/.../jef-vanbussel-van-die....
.jpg)
------------------------------------------------------------------------------------
Ingekleurde foto november 1918 tijdens terugtrekking Duitse soldaten die in Maaseik de brug overstaken en daarna al hun wapens moesten inleveren.
------------------------------------------
Geen opmerkingen:
Een reactie posten